همانطور که يکي از اعضاي خانواده و يا فاميل مشکل اقتصادي پيدا مي کند و بقيه اعضا به دنبال حل مشکل او مي روند، در خانواده بزرگ مسلمين خيلي از مشکلات و مسائل اقتصادي جامعه اسلامي با وحدت در تصميم گيري و اجرا توسط مردم قابل حل و پيشرفت است. در اين مقاله به نکاتي درباره سبک زندگي اقتصادي مسلمانان پرداخته مي شود:
اقتصاد مقاومتي، طرحي براي قوي شدن مستضعفين جهان در زمينه اقتصاد
رماني که آخرين منجي ظهور مي کند، مستضعفين براي اينکه وارث زمين شوند خود را قبل و بعد از ظهور قوي مي کنند. زيرا معني ندارد که مستضعفين جامعه فقط با قدرت امام خود قوي شوند و از خود عرضه خاصي نشان ندهند. در اين مرحله مستضعفين قبل از ظهور در زمينه هاي اقتصادي، فرهنگي، روحي و فکري رشد کرده اند. اقتصاد مقاومتي همان طرحي است که مي خواهد مستضعفين را در زمينه اقتصادي قوي و مقاوم در برابر فشارها کند.
اقتصاد مقاومتي يعني اقتصاد مردمي
اگر در جامعه اي بخواهد اقتصاد مقاومتي شکل بگيرد، بايد اقتصاد از تصدي گري دولت به سمت مردمي شدن حرکت کند. با مردمي شدن اقتصاد زمينه فسادهاي اقتصادي نيز کم مي شود. در واقع مردمي شدن اقتصاد خود ساختاري ايجاد مي کند که که زمينه فساد را در اقتصاد کم مي کند. زماني که مردم از نظر اقتصادي قوي شدند، خود به خود قسمتي از استضعاف آن ها از بين مي رود.
اتحاد دولت و ملت
طبق نظر امام خميني(ره) ضعف دولت هاي اسلامي اين است که خود را از ملت جدا مي کنند و در اقتصاد نمي توانند از پشتوانه مردمي به خوبي استفاده نکنند. مثلا اگر دولت بگويد به مردم که دلارهاي خود را بفروشيد اين موجب همکاري مردمي موجب بيرون آمدن دولت از معضل گراني ارز مي شود. واضح است که ميزان همکاري مردم با دولت با ميزان شفافيت و صداقت دولت ارتباط مشتقيمي دارد. امام خميني مي فرمايند همانطور که مردم در جنگ به کمک آمدند و جنگ اداره شد، بايد مردم را در اقتصاد و فرهنگ مشارکت دهيد تا پيروز اين ميدان ها باشيد. به عنوان مثال کشف 45 درصد فسادهاي اقتصادي در جهان، توسط مردم انجام مي شود ولي در ايران اين موضوع بيشتر به دستگاه هاي نظارتي سپرده شده است. در خاطرات يکي از وزرا از امام خميني پس از سوال درباره اقتصاد دولتي يا اقتصاد مردمي از امام، ايشان فرمودند که صنعت، کشاورزي، مسکن و تجارت، همه امورش را به دست مردم بدهيد و دولت فقط نظارت، قانون گذاري، هدايت و کنترل کند. سپس امام فرمودند که زندگي مردم را به دست کارمندها ندهيد.
جهاد با مال
در قرآن علاوه بر جهاد با جان به جهاد با مال هم اشاره شده است. ولي آن چه بين ما مرسوم است همان جهاد با جان است. هيچ کس نمي گويد مجروحين، ايثارگران و جانبازان جهاد با مال کجا هستند؟ ((جَاهَدُواْ بِأَمْوَلِهِمْ وَ أَنفُسِهِم؛ توبه/88)) در اين آيه قرآني جهاد با مال مقدم بر جهاد با جان معرفي شده است. اين جهاد با مال بايد در رسانه هه، مساجد، هيئت هاي مذهبي برنامه ريزي و به توليد و اشتغال بينجامد.
بيشتر از نيازت پول در بياور!
در بين ما مسلمانان، خوبي اينگونه معنا مي شود که شخصي متواضع، مهربان و بي آزار باشد و بس. اين تعريف باعث فاصله گرفتن انسان هاي با هوش و با عرضه از دين مي شود و جنبش و تکاپو از ميان مومنين رنگ مي بازد. يک تلقي غلط ديگر اين است که وارد عرصه هايي نشوي که به گناه بيفتي. اين تلقي از سبک زندگي به اينجا مي انجامد که زندگي مومن يک زندگي منفعلانه و همراه با رکود است. واقعيت اين است که امتحان در زندگي هميشه هست و با ورود ما به انواع کارخير اين امتحان شکلش تغيير مي کند. پيامبر(ص) جواني را که حرفه اي بلد نبود فرمودند (از چشمم افتاد)). چرا مسلمانان مانند حضرت علي (ع) که چاه حفر و باغاتي را ايجاد مي کردند وارد موضوع کارآفريني نمي شوند؟ روايتي از اهل بيت مي فرمايد:((خيري نيست در کسي که دوست ندارد مال حلال جمع کند.)) علت اين تاکيد به جمع مال حلال براي اين است که سرمايه در دست مومنين صرف شغل هاي کاذب، اسراف، تجمل گرايي و… نمي شود.
خريد مردمي و تشکيلاتي
مردم مي توانند براي خريد خود برنامه ريزي داشته باشند. اگر همه با هم از کارخانه اي که محصول با کيفيت توليد مي کند خريد کنيم، هم قاچاق و واردات بي رويه زمين مي خورد و هم موجب اشتغاايي و توسعه آن کارخانه داخلي مي شود. نبايد کارخانه هايي که مي دانيم سود حاصل از خريد ما به دست کشورهاي استعمارگر مي افتد با پول ما ارتزاق کند. اين موضوعات با وحدت مردمي در خريد راه درست خود را خواهد پيمود.
مسجد، مرکز تصميم گيري درباره همه امور
امام خميني درباره گستره فعاليت مسجد مي فرمايند:((مسجد بايد مرکز تصميم گيري درباره همه امور باشد.)) اين جمله امام فقط ميتواند يک معنا داشته باشد که در همه زمينه هاي اقتصادي، سياسي، مذهبي، فرهنگي و اجتماعي و… مسلمانان، مسجد بايد مرکز تصميم گيري باشد. اين تفکر امام با آن چه در بين عده اي از مسلمانان به عنوان فرهنگ رفتاري در مساجد عادت شده است، فاصله زيادي دارد. جمع مومنين با هم مي توانند فعاليت هاي اقتصادي بزرگي را در مسير تعالي اقتصادي جامعه برنامه ريزي کنند.
نظر شما درباره سبک زندگي اقتصادي مسلمانان چيست؟ نظزات خود را با ماد رميان بگذاريد.
اقتباس از::سخنراني استاد پناهيان
درباره این سایت